In zijn Corona-mijmeringen schrijft professor Philippe Humblé, docent in de opleiding Toegepaste Taalkunde, vanuit zijn ‘kot’ in Bertem, over ons alledaagse, verrassende nieuwe leven, in een tijd waarin de mens zichzelf moet heruitvinden, in een gereduceerde versie. Lees hier overpeinzing 17: Kisten vs. Corona.

Overpeinzing 18: Rode draad vs. Corona

Vandaag besluiten mijn vrouw en ik een andere wandeling te maken dan gewoonlijk. Sinds de lockdown maken we elke dag een lus door Bertem-bos. Deze keer zullen we door de ‘nieuwe’ wijk lopen.

Het is valavond. Niemand op straat. Het is een lange wandeling, het is een lange wijk. Ze lijkt veel langer dan gewoonlijk, nu we niemand tegenkomen, buiten een rosse kat die van geen ‘social distancing’ wil weten.

Voor het overige valt er over deze wandeling niet veel te melden, tenzij een vreemd toeval (toeval is altijd vreemd). Op de nummerplaat van een auto in de wijk staan de letters: ULM.

Een paar nachten terug werd ik wakker om vier uur. Op dat uur zijn er geen nieuwe indrukken die je hoofd kunnen bezighouden. Je moet het met herinneringen doen.

Zo dacht ik aan een congres in Nice, tien jaar geleden. Een Franse collega vertelde me dat carrière maken in Frankrijk betekent: zo dicht mogelijk bij Parijs geraken (monter à Paris). Hoe dichter bij Parijs, hoe prestigieuzer.

Ik zei hem dat zoiets met hoofdsteden wel meer het geval pleegt te zijn. Het is in België niet anders: Brussel is het summum.

Het gesprek bracht ons op die manier op de Rue d’Ulm, zetel van de École Normale Supérieure. Hoger kan je in Frankrijk niet geraken.

Daar stopte mijn nachtelijke mijmering. Ik stapte over op een van mijn guilty pleasures, het opzoeken van veldslagen op Wikipedia. Napoleon heeft in Ulm op de Oostenrijkers een grote overwinning behaald. Daarom heet die straat in Parijs Rue d’Ulm.

De nummerplaat in de verlaten wijk deed mij beseffen dat er een rode draad door mijn leven loopt.

Ik vond het geruststellend.

Ik kon inslapen en zal er morgen opnieuw gaan wandelen.

---

Philippe Humblé (1955) geeft les aan de vakgroep Toegepaste Taalkunde, Spaanse vertaalkunde en Intercultural Communication. Hij heeft vijfentwintig jaar lesgegeven aan de Universidade Federal de Santa Catarina in Brazilië en sinds 2009 doceert hij aan de VUB. Vanaf volgend academiejaar ‘moet’ Humblé op pensioen, maar hij hoopt dat corona zijn plannen niet in de war stuurt om volgend jaar aan een ‘nieuwe carrière’ te beginnen, in Brazilië of in China.